ਹੀਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਅਦੇ

ਖੋਖਲੇ ਵਾਅਦੇ
ਧੰੁਦਲੇ ਵਾਅਦੇ
ਕੱਚੇ ਵਾਅਦੇ
ਕਮਜੋਰ ਵਾਅਦੇ
ਮਿਰਗ ਤਰਿਸ਼ਨੀ ਵਾਅਦੇ
ਉਹ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਸ਼ਾਇਦ
ਮੈਂ ਮੰਨਦੀ ਰਹੀ
ਯਕੀਨ ਕਰਦੀ ਰਹੀ
ਜਾਂ ਇਹ
ਅਵਚੇਤਨ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਸੀ
ਸ਼ਾਇਦ

ਕੀ ਵਾਕਿਆ ਈ
ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਖੱਬੀ ਉਂਗਲ ਤੇ
ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਜਿਹਾ
ਚਮਕ ਰਹਿਤ ਛੱਲਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤਰੱਭ ਕੇ
ਗਹੁ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਸਾਰ ਹੀ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ
ਮੇਰੇ ਗਲੇ ਚ ਫਸ ਗਿਆ
ਤੇ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ
ਸਿੱਕੜੀ ਆ ਗਈ ਸੀ
ਿਕਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਸੋਨੇ ਦੇ ਛੱਲੇ ਤੇ
ਲਾਲ ਰੰਗ ਨਾਲ ਉੱਕਰਿਆ
ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਜ਼ਖਮੀ ਦਿਲ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਸੁੰਨ ਹੋਏ ਮਨ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੀ ਬੇਬੱਸੀ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਟੁੱਟੇ ਖੰਭਾਂ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਖਾਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਰੰਗ

ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਚ ਕੰਡੇ ਚੁਭਣ ਲੱਗੇ ਸਨ
ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ
ਮੇਰੀ ਹੋਂਦ ਤਲਵਾਰਾਂ ਨਾਲ
ਕੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ
ਮੈ ਲੰਮੇ ਸਾਹ ਭਰਣ ਲੱਗੀ
ਮੇਰਾ ਦਮ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗਿਆ
ਮੈਂ ਭੱਜਣ ਲੱਗੀ
ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ
ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ
ਮਣਾਂ ਮੂਹੀਂ ਭਾਰ ਬੰਨਿਆ ਹੋਵੇ

ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ
ਉਸ ਲਾਲ ਅੱਖਰਾਂ ਵਾਲੇ
ਛੱਲੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ
ਇਹ ਜਾਨਣ ਲਈ
ਿਕਤੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਛੱਲਾ ਤਾਂ ਨੀਂ
ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ
ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ
ਇਹ ਸੋਚਕੇ
ਿਕਤੇ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਜੁੜਵਾਂ
ਤਾਂ ਨੀਂ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ
ਨਹੀਂ
ਉਸ ਚਿੱਟੀ ਉਂਗਲ ਤੇ
ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਉਹ ਅਵਚੇਤਨ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਵਾਲਾ
ਸਧਾਰਣ ਸੋਨੇ ਦਾ ਛੱਲਾ
ਅੱਜ ਵੀ ਭੂਤ ਬਣਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ

ਵਿੰਕਸ ੪ ਸਤੰਬਰ ੨੦੧੫

ਅਨੁਵਾਦ ਹਰ ਜੀ ੫-੦੯-੨੦੧੫