ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ

ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈ 
ਉਸ ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ
ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਤੋਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈਂ
ਉਸ ਭਾਨੀ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਬੇਲੀ ਨੂੰ

ਉਹਦਾ ਨਾਂ ਤੇ ਤਸਵੀਰ ਉਹਦੀ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਉੱਕਰੀ ਹੈ
ਕਈ ਬਾਰ ਖਿਆਲੀਂ ਪੁੱਛਿਆ ਉਹਨੂੰ
ਨਾਂ ਉਸ ਹਾਂਹ ਕੀਤੀ ਨਾਂ ਉਹ ਮੁੱਕਰੀ ਹੈ
ਕਿੰਝ ਹਕੀਕਤ ਇਹਨੂੰ ਬਣਾਵਾਂ ਮੈਂ
ਵਿੱਚ ਸੁਪਨਿਆਂ ਖੇਲ ਇਸ ਖੇਲੀ ਨੂੰ
ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈ
ਉਸ ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ

ਨਾਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੋਈ
ਉਹਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਤੱਕਦਾ ਰਿਹਾ
ਨਿੱਤ ਬੜੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਬਣਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਸਦਾ ਈ ਜਕਦਾ ਰਿਹਾ
ਬੇਬੇ ਘਰ ਵਿਚ ਨਿੱਤ ਨਿਹਾਰਦੀ ਰਹੀ
ਉਸ ਖੰਮਣੀ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਭੇਲੀ ਨੂੰ
ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈ
ਉਸ ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ

ਸਾਡੀ ਜਾਤ ਬਰਾਦਰੀ ਵੱਖਰੀ ਸੀ
ਨਾਲੇ ਡਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਡੰਡੇ ਦਾ
ਕਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਦਾ
ਹੌਸਲਾ ਬਣਿਆ ਨਾਂ ਇਸ ਬੰਦੇ ਦਾ
ਬੱਸ ਉਹਦੇ ਛਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ
ਹੱਥੋਂ ਖਿਸਕ ਜਾਂ ਦਿੱਤਾ ਧੇਲੀ ਨੂੰ
ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈ
ਉਸ ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ

ਹਰ ਰੋਲ ਦੇ ਵਿਚ ਬੜੀ ਜਚਦੀ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਬਣਦੀ ਸੋਹਣੀ ਆ ਸੱਸੀ ਉਹ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬਸ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹੋਇਆ
ਜਦ ਨਾਲ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਜਾ ਵੱਸੀ ਉਹ
ਨਿੱਤ ਲਿਪਦਾ ਪੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਉਹਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਬਣਾਈ ਹੋਈ ਹਵੇਲੀ ਨੂੰ
ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੈ
ਉਸ ਗੁੰਮੀ ਹੋਈ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ

ਹਰ ਜੀ 08/0782016

ਬਾਬਾ ਨਸਤ ਜੀ ਤੇ ੪ ਜੁਲਾਈ

ਚਾਰ ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਨਸਤ ਜੀ

ਮਨਾਉਦੇ ਦਿਨ ਅਜ਼ਾਦੀ ਐ
ਭੁੱਖੇ ਢਿੱਡ ਹੀ ਭੱਜੇ ਫਿਰਦੇ
ਪਤਾ ਨੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਅਜੇ ਖਾਧੀ ਐ

ਤਕੜੇ ਮੁਲਕ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ਬਸ਼ਿੰਦੇ
ਇਹਨਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਖੂਬ ਕਮਾਈਆਂ ਨੇ
ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਬੈਠ ਹਮੇਸ਼ਾ
ਇਹਨਾ ਖੂਬ ਰੌਣਕਾਂ ਲਾਈਆਂ ਨੇ

ਵਚਨ ਬਿਲਾਸ ਬੜੇ ਹੀ ਸੋਹਣੇ
ਪਤਾ ਨੀ ਿਕਧਰੋਂ ਕੱਢ ਲਿਆਂਉਦੇ ਨੇ
ਕੁੰਡੀ ਜਦੋਂ ਫਸਾ ਕਿਤੇ ਲੈਂਦੇ
ਝੱਟ ਮੱਛੀ ਫੜ ਹੱਥ ਫੜਾਉਦੇ ਨੇ

ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਵਾਲੇ
ਪਟਾਕੇ ਫੇਸਬੂਕ ਤੇ ਚਲਾਏ ਿੲਹਨਾਂ
ਤਕੜੇ ਉੱਠ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗੂ
ਜਸ਼ਨ ਯਾਰਾਂ ਸੰਗ ਕਿੰਨੇ ਮਨਾਏ ਇਹਨਾਂ

ਕਰੋ ਕਬੂਲ ਵਧਾਈਆ ਸਾਡੀਆਂ
ਨਾਲੇ ਵੇਲਾਂ ਸੁੱਟੋ ਜੀ
ਹੱਥ ਕਿਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਵਾਧਾ
ਨਾਲੇ ਬੁੱਲੇ ਲੁੱਟੋ ਜੀ

ਹਰ ਜੀ ੦੪/੦੭/੨੦੧੬

ਕਨੇਡਾ ਦਿਨ ਤੇ

ਸੁਣੋ ਕਨੇਡਾ ਵਾਲਿਓ
ਦੇਸ ਤੁਹਾਡਾ ਬੜਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹੈ
ਗਰਮੀਆਂ ਚ ਬੜਾ ਈ ਸੋਹਣਾ ਮੌਸਮ
ਭਾਵੇਂ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਠੰਡਾ ਹੈ

ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਕਿਤੇ ਹੋਨੀ ਸਕਦੀ
ਮਹਿਮਾਨ ਨਵਾਜੀ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ
ਖੁੱਲੇ ਘਰ ਤੇ ਖੁਲੀਆਂ ਬਾਹਾਂ
ਦੁੱਖ ਸੁਖ ਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਹਮਦਰਦੀ

ਭਾਵੇਂ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿੰਦੇ
ਫੇਰ ਵੀ ਵੱਖਰੀ ਸੋਚ ਹੈ
ਭਾਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣ ਆਉਣ ਤੇ
ਨਾਂ ਕੋਈ ਰੋਕ ਯਾ ਟੋਕ ਹੈ

ਅੱਜ ਕਨੇਡਾ ਦਿਨ ਦੇ ੳੱਤੇ
ਕਰੋ ਕਬੂਲ ਵਧਾਈਆਂ ਤੁਸੀਂ
ਖਾਓ ਪੀਓ ਤੇ ਪਾਓ ਭੰਗੜੇ
ਵਿੱਚ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਹੋ ਸਜਾਈਆਂ ਤੁਸੀਂ

ਹਰਜਿੰਦਰ ਢੀਡਸਾ
੨/੭/੨੦੧੬

ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ

ਜੋ ਤੜਕੇ ਉੱਠ ਪੱਠੇ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਮਾਰ ਥਾਪੀ ਬਲਦ ਂਉਠਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜੋਤ ਜੋ ਲੈਂਦਾ ਸੀ 
ਬਲਦਾਂ ਸਿਰ ਰੱਖ ਪੰਜਾਲ਼ੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਕੈਲੇ ਵਰਗੇ ਹਾਲੀ ਨੂੰ

ਰੋਜ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰ ਲਿਆਉਂਦਾ ਜੋ
ਵਾੜ ਟੋਬ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਨਹਿਲਾਉਦਾ ਜੋ
ਤੇਲ ਸਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਮੱਲ ਮੱਲ ਲਾਉਂਦਾ ਜੋ
ਆਈ ਹਰ ਇਕ ਦਵਾਲੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਰਾਜੂ ਵਰਗੇ ਪਾਲੀ ਨੂੰ

ਤੜਕੇ ਉੱਠ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਦੀ ਸੀ
ਹਰ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਝਿੜਕਦੀ ਸੀ
ਚੁੰਮ ਚੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲਾਉਂਦੀ ਸੀ
ਜੋ ਇਸ ਉੱਖਲ ਪੁੱਤ ਮਵਾਲੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜੰਮਣ ਵਾਲੀ ਨੂੰ

ਮੋਢੇ ਚੱਕ ਨਿੱਤ ਖਿਡਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਅਕਸਰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਡਰਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਜਦ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉਹ ਘਰ ਮੁੜਦਾ
ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਘਰ ਖਾਲ਼ੀ ਖਾਲ਼ੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਬਾਪੂ ਘਰ ਦੇ ਮਾਲੀ ਨੂੰ

ਂਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵਡੇਰੇ ਸਨ
ਵਿੱਚ ਸੱਥ ਬੈਠਦੇ ਜਿਹੜੇ ਸਨ
ਗੱਲਾੰ ਸਾਰੇ ਜਹਾਨ ਦੀਆੰ ਕਰ ਲੈਂਦੇ
ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਚਾਹ ਦੀ ਪਿਆਲੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਸੰਘਣੀ ਛਾੰ ਵਾਲੀ ਟਾਹਲੀ ਨੂੰ

ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਸੰਗ ਹਾਲੀ ਪਾਲੀ ਮੁੱਕ ਗਏ
ਸੱਥ ਵਾਲੇ ਉਹ ਦਰਖ਼ਤ ਵੀ ਸੁੱਕ ਗਏ
ਹੋਇਆ ਦੇਣਦਾਰ ਘਰਵਾਲ਼ੀ ਦਾ ਮੈਂ
ਜਿਸ ਭਰਿਆ ਹੋਈ ਥਾਂ ਹੁਣ ਖਾਲ਼ੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭ ਲਿਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਹਾਲੀ ਪਾਲੀ ਨੂੰ

ਹਰ ਜੀ ੨੪/੦੬/੨੦੧੬

ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਗੱਲ

ਗੱਲ ਕਰਾਂ  ਮੈਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਅੱਜ 

ਉਸ ਗੁਮ ਚੁੱਕੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਅੱਜ 

ਨਾਲੇ ਚਾਦਰੇ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦੀ ਅੱਜ 

ਇੱਕ ਲੋਟੂ ਹਾਕਮ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅੱਜ 

ਲੱਭਦੇ ਜੰਗਲ ਨਾਂ ਬੇਲੇ ਪੰਜਾਬ ਚ ਹੁਣ 

ਪਰ ਲੱਭਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇ ਵੇਹਲੇ ਪੰਜਾਬ ਚ ਹੁਣ 

ਮੋੜ ਮੋੜ ਤੇ  ਖੋਲ੍ਹੇ  ਡੇਰੇਬਾਬਿਆਂ ਨੇ

ਫਿਰਦੇ ਹਜਾਰਾਂ ਹੀ  ਚੇਲੇ ਪੰਜਾਬ ਚ ਹੁਣ 

ਗਲੀ ਮੁਹੱਲਿਆਂ ਚੋਂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਗੁੰਮਿਆ 

ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ  ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਚੋਂ ਪਿਆਰ ਗੁੰਮਿਆ 

ਧੀਆਂ  ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਜਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦੇ 

ਹੁਣ ਤਾਂ ਵੱਡਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਸਤਿਕਾਰ ਗੁੰਮਿਆ 

ਨਸ਼ੇ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੇ  ਮਰੀ ਜਾਂਦੇ 

ਕੁੱਤੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਗਾਵਾਂ ਪਿੱਛੇ ਨੇ ਲੜੀ ਜਾਂਦੇ 

ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਮਿਲੇ ਰੋਟੀ 

ਲੰਗਰ ਦ੍ਵਾਰਿਆਂ ਮੰਦਰਾਂ ਚ ਨੇ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ 

ਕੱਪੜੇ ਬਦਨ ਤੋਂ ਨਿੱਤ ਹੀ ਘਟੀ  ਜਾਂਦੇ 

ਲੀਰਾਂ ਜੀਆਂ  ਨਾਲ ਬਦਨ ਨੂੰ ਢਕੀ ਜਾਂਦੇ 

ਗਰੀਬ ਗੁਰਬੇ ਨੂੰ ਮੰਗਿਆ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਝੱਗਾ 

ਰੁਮਾਲੇ ਚੁੰਨੀਆਂ ਨਾਲ ਰੱਬ ਨੂੰ ਢਕੀ ਜਾਂਦੇ 

ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਠੇਕੇ ਨੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੇ  

ਜ਼ਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ  ਵੀ ਘੋਲ ਦਿੱਤੇ 

ਯੂਵਾ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਲਾਕੇ  ਨਸ਼ੇ ਉੱਤੇ 

ਵਰਤਮਾਨ ਤੇ ਭਵਿੱਖ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰੋਲ ਦਿੱਤੇ 

ਲੋਟੂ ਲੀਡਰਾਂ  ਦੀ ਹਾਲਤ ਹੈ  ਬੜੀ ਚੰਗੀ 

ਹੱਕ ਮੰਗਣ ਤੇ ਲੱਗੀ  ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਚ ਪਬੰਦੀ 

ਸੇਵਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨਿੱਤ ਬੇਰੁਜਗਾਰਿਆਂ ਦੀ 

ਜਥੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਹੈ ਪੂਰੀ ਝੰਡੀ  

ਜੇ ਬਚਾਉਣਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰ ਲੋਕੋ 

ਜੇ ਕਰਨਾ ਹੈ ਪੈਦਾ ਪੰਜਾਬ ਚ  ਰੋਜ਼ਗਾਰ  ਲੋਕੋ 

ਲਿਆਓ ਲੱਭਕੇ ਕਿਤੋਂ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਲੀਡਰ 

ਬਦਲਾਅ ਲਈ ਵਰਤੋ ਆਪਣਾ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ  ਲੋਕੋ 

ਹਰ ਜੀ 22/06/2016

ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਸੋਚਿਆਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇੰਝ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਦੇ ਖਵਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ 

ਜੋ ਕੁੱਝ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ 

ਦੇਸ ਦਾ ਸੀ ਜੋ ਅੰਨਦਾਤਾ ਕੁਝ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ 

ਫਾਹੇ ਲੈ ਰਿਹਾ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਜਿਹਨੂੰ ਮਾਣ  ਸੀ ਆਪਣੇ ਗੱਭਰੂਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਤੇ 

 ਲੱਭਣੇ ਔਖੇ ਨੇ ਇਹ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਜਿੱਥੇ  ਘਰਾਂ ਚ ਬਲਦੇ ਸੀ ਚੌਵੀ  ਘੰਟੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ 

ਬਲਦੇ ਨੇ ਸਿਵੇ ਚੋਵੀ ਘੰਟੇ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਧਿਆਨ ਨੂੰਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਸੀ ਸਿਰ ਦਾ ਤਾਜ਼ ਜਿੱਥੇ 

ਰੁਲਣ ਵਿੱਚ  ਚੌਰਾਹਿਆਂ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਆਉਂਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਸੀ ਜਿਥੇ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਦੇ ਲਈ 

ਮਿਲਦੀ ਰੋਟੀ ਦੀ ਥਾਂ ਸੋਟੀ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਛਕਾਉਂਦੇ ਲੱਸੀ ਪਾਣੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਲੈ ਛਬੀਲਾਂ ਰਸਤਿਆਂ ਤੇ 

ਛਕਾਉਂਦੇ ਛਬੀਲ ਤੇ ਚਾਹਤ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਜਿਹੜੇ ਲੁੱਟਣ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਨੂੰ 

ਰਲਗੀ ਚੋਰਾਂ  ਨਾਲ ਕੁੱਤੀ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਸੋਚਿਆਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇੰਝ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਦੇ ਖਵਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ 

ਜੋ ਕੁੱਝ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ 

ਹਰ ਜੀ 26/05/2016

ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ

ਕਦੇ ਕੱਲੀ ਬਹਿਕੇ ਹੱਸਦੀ ਉਹ 

ਕਦੇ ਇੱਧਰ  ਉੱਧਰ  ਨੱਸਦੀ ਉਹ 

ਕਿਓਂ ਚੁੱਪ ਛਾਪ ਕਦੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੀ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਕਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਹੁੰਦੀ 

ਕਦੇ ਰੱਜ ਕੇ ਉਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਹੁੰਦੀ 

ਕਿਓਂ ਸੁਨਵੱਟਾ ਕਦੇ ਬਣ ਜਾਂਦੀ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਕਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਬੜਾ ਸਜਾਉਂਦੀ ਉਹ 

ਕਦੇ ਨਵੀਆਂ ਸਕੀਮ ਬਣਾਉਂਦੀ ਉਹ 

ਕਿਓਂ ਭੜਥੂ ਕਿੱਦਣੇ  ਪਾ ਦਿੰਦੀ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਕਦੇ ਬੋਲਦੀ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾਲ 

ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਬੜੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ 

ਕਦੇ ਵੱਢ  ਖਾਣ ਨੂੰ ਕਿਉਂ  ਪੈਂਦੀ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਕਦੇ ਚੰਨ ਨੂੰ ਬਹਿ ਨਿਹਾਰਦੀ ਉਹ 

ਕਦੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ਿੰਗਾਰਦੀ ਉਹ 

ਕਿਉਂ  ਝੱਲ ਕਦੇ ਖਿਲਾਰ ਦਿੰਦੀ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਭਾਵੇਂ ਵੱਢ  ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦੀ ਉਹ 

ਭਾਵੇਂ ਝੱਲ ਖਿਲਾਰ ਕੇ ਰਹਿੰਦੀ ਉਹ 

ਫਿਰ ਭੀ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਕਿਉਂ  ਭਾਉਂਦੀ  ਉਹ 

ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ 

ਹਰ ਜੀ 27/05/0216

ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਕਹਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਤੇ ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਘਰੋਂ ਨਿਕਾਲੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੂੰ

ਆ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ

ਭੈਣ ਮੇਰੀ ਸੀ ਆਈ ਇਕ ਦਿਨ

ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ

ਤੂੰ ਰੱਖੀਂ ਬਾਪੂ ਦਾ ਖਿਆਲ

ਤੱਤੀ ਵਾ ਨਾਂ ਲੱਗਣ ਦਈਂ

ਕਹਿੰਦੀ ਆ ਬਿਗਾਨੀਆਂ

ਘਰ ਵਿਚ ਭੜਥੂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ

ਕਹਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਤੇ ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਘਰ ਜਾਕੇ ਭੈਣੇ

ਤੂੰ ਇਹੀ ਦੱਸੀਂ ਜੀਜੇ ਮੇਰੇ ਨੂੰ

ਰੱਖੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬਹਾਕੇ

ਹੁਣ ਤੋਂ ਸਹੁਰੇ ਤੇਰੇ ਨੂੰ

ਧੀਆਂ ਬਣਕੇ ਨੂੰਹਾਂ

ਫੇਰ ਇਹ ਕਿਓਂ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ

ਕਹਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਤੇ ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ

ਪੁੱਤ ਸਪਨੇ ਸਜਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਵਿਆਹ ਪਿਛੋਂ ਓਹ ਸਪਨਿਆਂ ਨੂੰ

ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰ ਦਫਨਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਘਰਵਾਲੀਆਂ ਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਤ

ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਰੁਧ ਭੜਕਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਕਹਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਤੇ ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਨਾਹੀਂ ਧੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ

ਨਾਂਹੀ ਨੂੰਹਾਂ ਬੁਰੀਆਂ ਨੇ

ਇਹ ਸਮਾਜੀ ਕੁਰੀਤੀਆਂ

ਕਾਫੀ ਚਿਰ ਤੋਂ ਤੁਰੀਆਂ ਨੇ

ਤਾਂ ਹੀਂ ਤਾਂ ਸੱਸ ਪੱਟੂ ਗੁੱਤ ਤੇਰੀ

ਕਹਿ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਂਵਾਂ ਡਰਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ 

ਕਹਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜਮੀਨਾ

ਤੇ ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਨੇ

ਹਰ ਜੀ 05/05/2016

ਧਰਤੀ ਦਿਵਸ

ਅੱਜ ਧਰਤੀ ਦਿਵਸ ਮੌਕੇ ਤੇ 

ਮੈਂ ਇਹ ਇੱਕ ਕਸਮ ਖਾਵਾਂਗਾ 

ਇਸਦੀ ਸੋਹਣੀ  ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਮੈਂ 

ਚੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਉੱਤੇ ਲਾਵਾਂਗਾ 

ਹਰ ਸਾਲ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਮੈਂ 

ਇਸ ਤੇ ਪੌਦੇ ਰੁੱਖ ਉਗਾਵਾਂਗਾ 

ਮੇਰਾ ਵਿਹੜਾ ਸੀ ਸੋਹਣਾ  ਹੋਜੂ 

ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਇਹਨੂੰ ਜਦ ਸਜਾਵਾਂਗਾ 

ਇਹਦੇ ਦਿੱਤੇ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਦਾ 

ਥੋੜਾ ਬਹੁਤਾ ਤਾਂ ਮੁੱਲ ਚਕਾਵਾਂਗਾ 

ਜਦ ਮੇਰਾ ਇੱਥੇ ਕੰਮ ਮੁੱਕ ਗਿਆ 

ਇਹਦੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਜਾ ਸੌਂ ਜਾਵਾਂਗਾ 

ਹਰ ਜੀ 22/04/2016

ਕਿਸਤਰਾਂ ਦਾ ਲਿਖਾਂ

ਲਿਖਾਂ ਤਾਂ ਕਿਸਤਰਾਂ ਦਾ ਲਿਖਾਂ 

ਦਿਖਾਂ  ਤਾਂ ਕਿਸਤਰਾਂ ਦਾ ਦਿਖਾਂ 

ਲਿਖਾਂ  ਜੇ ਦਰਦ ਬਾਰੇ 

ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਸਭ ਨੂੰ ਮੈਂ ਦੁਖੀ 

ਨਾਂ ਲਿਖਾਂ ਦਰਦ ਬਾਰੇ 

ਤਾਂ ਕਵਿਤਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਰੁੱਖੀ 

ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਲਿਖਾਂ ਤਾਂ 

ਮੈਨੂੰ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਆਸਤਿਕ 

ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਨਾਂ ਲਿਖਾਂ 

ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਨਾਸਤਿਕ 

ਚੰਗਾ ਕੁਝ ਲਭਿਆ ਨੀ ਕਦੇ

ਲਿਖਣ ਲਈ ਧਰਮ ਦੇ ਬਾਰੇ

ਲਭ ਕੇ ਮੈਂ ਦੇਖ ਲਿਆ 

ਹਰ ਇੱਕ ਰੱਬ ਦੇ ਦੁਆਰੇ 

ਸਮਾਜਿਕ ਕੁਰੀਤੀ ਤੇ ਲਿਖਾਂ

ਤਾਂ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਹੈ ਲੱਗਦੀ 

ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਹਨੇਰੀ ਕਹਿਰ ਦੀ 

ਹਰ ਘਰ ਵਿਚ ਹੈ ਵੱਗਦੀ 

ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਚ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ੍ਹ 

ਲੱਭਦਾ ਹੈ ਖੋਖਲਾਪਣ 

ਪਿਆਰ ਰਹਿਤ ਦਿਖਾਵਾ 

ਮਤਲਬ ਤੇ ਚੋਚ੍ਲਾਪਣ

ਮੈਂ ਜੋ ਹਾਂ ਜਿਹਾ ਜਾ ਹਾਂ 

ਉਹ  ਮੈਂ ਦਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ 

ਲਿਖਣਾ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ 

ਉਹ ਮੈਂ ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ 

 ਦਿਖਾਂ  ਤਾਂ ਫੇਰ  ਮੈਂ

ਕਿਸਤਰਾਂ ਦਾ ਦਿਖਾਂ 

 ਲਿਖਾਂ  ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੈਂ

ਕਿਸਤਰਾਂ ਦਾ ਲਿਖਾਂ 

 

ਹਰ ਜੀ 08/04/2016

ਧਰਮ ਤੇ ਬੱਚੇ

ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ 

ਧਰਮ ਹੋਂਦ ਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ 

ਜਦ ਇੱਕ ਠੱਗ 

ਇੱਕ ਮੂਰਖ ਨੂੰ 

ਮਿਲਦਾ ਹੈ 

ਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ 

ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਓਹਨਾ 

ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦਾ 

ਕਰਦੇ ਨੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ 

ਜਿਹਨਾ ਨੂੰ 

ਇਹ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਾਉਣ ਚ 

ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ  

ਪਰ ਕੀ ਬੱਚਿਆਂ 

ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ  

ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਧਰਮ

ਓਹਨਾ ਤੇ ਤਾਂ 

ਜੰਮਣ  ਵੇਲੇ ਹੀ 

ਧਰਮ ਜਾਤ ਤੇ ਨਾਂ ਦੀ 

 ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੋਹਰ

ਬਿਨ ਸੋਚੇ ਬਿਨ ਪੁਛੇ 

ਤੇ ਫੇਰ  

ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਿਆਰ

ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ 

ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ   

ਅਜੇ ਤਾਂ ਇਹ 

ਤਿਆਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ

ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ 

ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ  ਤੋਂ 

ਲੁੱਟ ਹੋਣ ਲਈ 

ਜਦ ਕੋਈ  ਧਰਮ ਦਾ ਰਖਵਾਲਾ 

ਕਿਸੇ ਸਿਰ ਫਿਰੇ ਤੋਂ 

ਹਦਾਇਤ ਤੇ ਬੰਬ ਲੈਕੇ 

ਕਿਸੇ ਪਾਰਕ ਵਿਚ 

ਇਹਨਾ ਖੇਡਦਿਆਂ ਤੇ 

ਨੱਚਦੇ ਟੱਪਦੇ  

ਮਸੂਮ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨੂੰ 

ਮਾਸ ਦੇ ਲੋਥ੍ੜਿਆਂ  

ਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ 

ਓਹ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰੋ 

ਸਮਝੋ ਤੇ ਹੋਸ਼ ਕਰੋ 

ਇਹ ਬੱਚੇ ਸਾਡਾ ਤੇ 

ਤੁਹਾਡਾ ਭਵਿੱਖ ਹਨ 

ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਹੋਣ ਲਈ 

ਤਿਆਰ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਣ  ਦਿਓ

ਸੌ ਫ਼ੀ  ਸਦੀ ਨਾਂ ਸਹੀ 

ਪਰ ਅੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਂ 

ਬੜੇ ਹੋਕੇ ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ 

ਤੁਹਾਡੇ ਚੁੰਗਲ ਵਿਚ 

ਜ਼ਰੂਰ  ਫਸਣਗੇ 

ਪਰ ਅੱਜ ਤਾਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ 

ਆਪਣੇ ਬਚਪਣ  ਦਾ 

ਆਨੰਦ  ਮਾਣ  ਲੈਣ ਦਿਓ 

ਹਰ ਜੀ 01/04/2016

ਤੇਈ ਮਾਰਚ ਦੇ ਸ਼ਹੀਦ

 

ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਦੇਸ ਮੇਰੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਗਭਰੂ

ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ  ਫਾਂਸੀ ਚਾੜ੍ਹ  ਦਿੱਤੇ ਸੀ 

ਲਾਹ ਕੇ  ਫੰਧੇ ਤੋ  ਰੱਖ ਕੇ ਸਤਲੁੱਜ ਦੇ  ਕੰਢੇ

ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਹੀ ਓਹ ਤਿੰਨੇ  ਸਾੜ  ਦਿੱਤੇ ਸੀ 

ਕੀ ਕਸੂਰ ਸੀ ਓਹਨਾ ਦਾ ਉਦੋਂ ਲੋਕੋ 

ਆਪਣਾ ਹੱਕ ਹੀ ਤਾਂ ਓਹ ਮੰਗਦੇ ਸੀ 

ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਲਈ 

ਓਹ ਵਿਚ ਬਸੰਤੀ ਰੰਗ ਦੇ  ਰੰਗਦੇ ਸੀ 

ਹੱਕ ਮੰਗਣਾ ਅਕਸਰ ਗੁਨਾਹ ਹੁੰਦਾ  

ਚਾਹੇ ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ  ਰਾਜ ਹੋਵੇ 

ਦੇਸ ਧ੍ਰੋਹੀ ਦੇ ਜੁਰਮ ਦਾ ਲਾ ਫਤਵਾ 

ਹਾਕਮ ਕਰ ਬੰਦ ਦਿੰਦੇ ਜੋ ਵੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੋਵੇ 

ਹੁੰਦਾ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹੋ ਹੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ 

ਲਾਉਣਾ ਸੌਖਾ ਨੀਂ ਮੱਥਾ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ 

ਡੰਡਾ ਪੀਰ ਬਣਿਆ ਦੇਖ ਭਕਤੀ ਦਾ 

ਜਿਤ ਸਕਦਾ ਨੀ ਕੋਈ ਤਕਰਾਰ ਦੇ ਨਾਲ 

ਕੀਤੀ ਸੀ ਸੋਹਣੇ ਭਵਿਖ ਦੀ  ਕਾਮਨਾ ਉਹਨਾ

ਦੇ ਕੇ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਲਈ 

ਕੁਰਸੀਆਂ ਮੱਲ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ  ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ ਕਾਲੇ 

ਜੁਮੇਵਾਰ ਨੇ ਜੋ  ਦੇਸ਼ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਦੇ ਲਈ 

ਪ੍ਰਵਾਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ  ਮਰ ਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੁੰਦੇ 

ਪਰ ਸੋਚ ਓਹਨਾ ਦੀ  ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਰਦੀ

ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਕਢ ਕੇ ਲੈ ਹੀ  ਆਉਂਦੇ

ਹੁੰਦੇ ਓਹਨਾ ਦੀ  ਸੋਚ ਦੇ ਜੋ ਹਮਦਰਦੀ

ਹਰ ਜੀ 23/03/2016

ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ

ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ ਜਾਂ  

ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਹੀ ਕਰਣ 

ਤੇ ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ

ਇੱਕੋ ਹੀ ਸਿੱਕੇ ਦੇ 

ਦੋ ਪਾਸੇ ਹਨ

ਮਾੜਾ  ਸਦਾ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ 

ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਰਿਹਾ  ਤੇ 

ਤਕੜਾ  ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ ਦਾ 

ਬਚਪਨ ਦੀ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ 

ਜਵਾਨੀ ਚ  ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ 

  ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ 

ਰਾਜੇ ਨਾਲੋਂ ਪਰਜਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ 

ਜਿਆਦਾ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲ ਰਹ ਹੈ 

ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ ਜਦ 

ਆਪਣੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਜਾਂਦੀ ਹੈ 

ਜਾਂ ਟੱਪਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ 

ਤਾਂ ਵਿਦ੍ਰੋਹ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ 

ਤੇ ਇਹ ਵਿਦ੍ਰੋਹ ਸਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ ਨੂੰ 

ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ ਵਿਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ 

ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ ਤੇ ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ 

ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ 

ਦੋਨਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ 

ਜਿੰਦਗੀ ਅਧੂਰੀ ਹੈ 

ਅਸ਼ਿਹਨਸ਼ੀਲਤਾ ਵਿਚ 

ਅੱਖੜਤਾ ਹੈ  ਤੇ 

ਸ਼ਹਿਨਸ਼ੀਲਤਾ ਚ 

ਜੀ ਹਜੂਰੀ ਹੈ  

ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਦੋਵੇ 

ਲੱਗਦੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ 

ਪਰ ਅਸਲ ਚ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ 

ਅੰਤ ਦੀ ਦੂਰੀ ਹੈ 

ਹਰ ਜੀ 11/03/2016

ਬੋਲਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ

ਮੇਰੇ ਲਈ  ਗੁਲਾਮੀ ਤਾਂ 

ਕਾਫੀ ਜਾਣੀ ਪਹਿਚਾਣੀ ਹੈ  

ਪਰ ਮੰਗ ਬੋਲਣ ਦੀ ਆਜਾਦੀ ਦੀ 

ਨਵੀਂ ਨਹੀਂ ਪੁਰਾਣੀ ਹੀ ਹੈ 

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ 

ਮੈਂ ਇਸ ਹਕ਼ ਲਈ  ਲੜਦਾ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ 

ਪਰ ਗੁਲਾਮੀ ਦਾ ਹੀ ਪੱਲਾ 

ਮੈਂ ਹਰ ਵਾਰ ਫੜਦਾ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ 

ਕੀ ਬੋਲਣਾ ਕਦੋਂ ਬੋਲਣਾ 

ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਇਹ  ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ 

ਤਦ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਪੌੜੀ ਦਾ ਮੈਨੂੰ  

ਪਹਿਲਾ ਡੰਡਾ ਫੜਾਇਆ ਸੀ  

ਨਾਂ ਕਦੇ ਬੋਲ ਸਕਿਆਂ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ 

ਮੈਂ ਵਿਚ ਸਰਕਾਰੇ ਯਾ ਦਰਬਾਰੇ   

ਨਾਂ ਮੰਦਿਰ ਨਾਂ ਮਸਜਿਦ ਵਿਚ  

ਨਾਂ  ਗਿਰਜੇ, ਨਾਂ ਗੁਰਦਵਾਰੇ

ਨਾਂ ਦੇਖੀ ਅਜਾਦੀ ਬੋਲਣ ਦੀ 

ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਕਿਸੇ  ਰਾਜੇ ਰਾਣੇ  ਨੂੰ 

ਫਿਰ ਮੈਂ ਕਮਲਾ ਕਿਓਂ  ਭਾਲਾਂ 

ਜਦ  ਮਿਲੀ ਨਾਂ ਇਹ ਕਿਸੇ ਸਿਆਣੇ ਨੂੰ 

ਨਾਂ ਸੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ ਅਜਾਦੀ ਕਦੇ   

ਨਾਂ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋਵੇਗੀ 

ਮੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਪਾ ਹਾਰ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ 

ਦੁਨੀਆਂ ਹਰ ਚੋਰਾਹੇ ਚ ਖ੍ਲੋਵੇਗੀ 

ਹਰ ਜੀ 11/03/2016

ਮੇਰੀ ਮੈਂ

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਇਸ ਜਗ ਤੋਂ ਨਿਆਰੀ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਦਾ ਸਦਾ ਪਲੜਾ ਭਾਰੀ 

ਨਾਂ ਵਿਚ ਰਸਤੇ ਇਹ ਕਦੇ ਰੁਕੀ ਹੈ 

ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਲੁਕੀ ਹੈ

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ  ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ਪੱਕਾ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਸਹਿੰਦੀ  ਨਾਂ ਕਦੇ ਧੱਕਾ

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਚਲਾਵੇ  ਹਰ ਥਾਂ ਆਪਣਾ ਸਿੱਕਾ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਨੇ ਕਦੇ ਵੱਟੀ  ਨਾਂ ਚੁੱਪੀ ਹੈ 

ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਲੁਕੀ ਹੈ

 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਵਿਚ ਸਭ ਕਿਝ ਮੇਰਾ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਵੀ ਨੀਂ ਤੇਰਾ 

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਦਾ ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ  ਡੇਰਾ 

ਜਿਧਰ ਦੇਖਾਂ ਹਰ ਥੈਂ ਛੁਪੀ ਹੈ 

ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਲੁਕੀ ਹੈ 

ਮੈਂ ਨੀਂ ਮੰਨਦਾ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਬੁਰੀ ਹੈ 

ਨਾਂ ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਹਉਮੈਂ ਭਰੀ ਹੈ

ਨਾਂ ਇਹਨੇ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਹੈ 

ਨਾਂ ਕਦੇ ਇਹ ਬੇਵਾਜਾਹ  ਬੁੱਕੀ ਹੈ 

 ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਲੁਕੀ ਹੈ 

ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਦੀਆ ਪੈੜਾਂ

ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਉਤੇ
ਆਲੀਓ ਪਾਲੀਓ ਕਰਕੇ
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੇ ਹਿਲਣਾ ਸਿੱਖਿਆ
ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਉਤੇ
ਘੁੱਗੂ ਘਾਂਗੜੇ ਵਾਹ ਕੇ
ਕਲਮ ਮੇਰੀ ਨੇ ਰੁੜਨਾ ਸਿੱਖਿਆ
ਵਿੱਚ ਸਕੂਲੇ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਤੋਂ
ਫੱਟੀ ਉੱਘੜਾ ਕੇ
ਮੇਰੀ ਲੜਖੜਾਉਂਦੀ
ਕਾਨ੍ਹੇ ਦੀ ਕਲਮ ਨੇ
ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ
ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਸੀ ਪੁੱਟਿਆ
ਫਿਰ ਸਲੇਟ ਤੇ ਸਲੇਟੀ
ਤੇ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਲਮ ਜਾਂ ਨਿਭ
ਦੇ ਸੰਗ ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੇ
ਤੁਰਨਾ ਸਿਖਿਆ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਸ ਕਲਮ ਨੇ
ਪੈਨਸਿਲ ਤੇ ਪੈੰਨ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ
ਭੱਜਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ
ਕਈ ਲੰਬੀਆਂ ਦੌੜਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ
ਅੱਜ ਕਲ੍ਹ ਮੇਰੀ ਕਲਮ
ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ ਚ
ਫੜਨ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ
ਸਗੋਂ ਸਾਰੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ
ਨਾਲ ਲਿਖਦੀ ਹੈ
ਹੋ ਸਕਦਾ ਅਗਲੇ
ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਚ
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਦਾ
ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲੋ ਨਾਤਾ
ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ।

ਹਰ ਜੀ 12/02/2015

ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਦਾ ਸਫਰ

ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੇ
ਰੂਪ ਬਦਲਣੇ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ
ਪਹਿਲਾਂ ਉਂਗਲ ਦਾ
ਫੇਰ ਡੱਕੇ ਦਾ
ਕਦੇ ਸਲੇਟੀ ਦਾ
ਕਦੇ  ਪੈਨਸਿਲ ਦਾ
ਕਦੇ ਪਤਲੀ ਤੇ 

ਕਦੇ ਤਿਰਛੀ 

ਕਾਨ੍ਹੇ ਦੀ ਕਲਮ ਦਾ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਹ ਕਲਮ
ਜੀ ਦੇ ਨਿਬ ਵਾਲੇ
ਡੰਕ ਚ ਬਦਲ ਗਈ
ਜੋ ਬਾਅਦ ਚ  ਫਊਂਟੇਨ ਤੇ
ਬਾਲ ਪੁਆਇੰਟ ਪੈੱਨ ਚ
ਅੱਜ ਕੱਲ ਕੀ ਬੋਰਡ ਦਾ
ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਨਾਲ
ਲੱਕੜ ਦੀ ਫੱਟੀ ਦੀ ਥਾਂ
ਸਲੇਟ ਨੇ , ਫੇਰ ਕਾਪੀ ਨੇ
ਤੇ ਹੁਣ ਸਕਰੀਨਜ਼ ਨੇ ਲੈ ਲਈ
ਤਾਏ  ਦੀ ਧੀ ਚੱਲੀ 

ਮੈਂ ਕਿਓਂ ਰਹਾਂ ਕੱਲੀ 

ਦੀ ਆਖਾਂ ਵਾਂਗ 

ਸਿਆਹੀ ਨੇ ਵੀ
ਰੂਪ ਬਦਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ
ਤਵੇ ਦੀ ਕਾਲਖ
ਨੀਲੀਆਂ ਤੇ ਲਾਲ ਬੱਟੀਆਂ ਚੋ
ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਬਜ਼ਾਰੂ ਸਿਆਹੀ 

ਚ ਬਦਲ ਗਈ 

ਜਿਸ ਦੀ ਥਾਂ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ 

ਪ੍ਰਿੰਟਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਟਰਿਜ ਨੇ

ਲੈ ਲਈ
ਲੀਰ ਵਾਲੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ
ਦੀ ਥਾਂ ਟੀਨ ਦੀ
ਸਪੰਜ ਵਾਲੀ ਦਵਾਤ ਨੇ
ਜਿਸਦਾ  ਬਾਅਦ ਵਿਚ 

ਕੱਚ ਦੀ ਦਵਾਤ ਨੇ
ਤੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰਿੰਟਰਾਂ ਨੇ 

ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨਾਲੋ 

ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੁੜਵਾ ਦਿੱਤਾ 

ਹਰ ਜੀ 18/02/2016

ਉਡੀਕ

ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਢੋਹ ਲਾ
ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ
ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ ਉਹ ਰਾਹ
ਚਿੰਤਤ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਲ
ਿੲੱਕ ਆਸ ਲੈਕੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਆਵੇਗਾ
ਤੇ ਨਿਭਾਵੇਗਾ ਆਪਣਾ ਵਾਅਦਾ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਦੇਣ ਦਾ
ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦਾ ਹਮਰਾਹੀ ਬਣਕੇ

ਤੀਜੇ ਪਹਿਰ ਦਾ ਉਹ ਮਰੋੜ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਗਰਮ ਤੇ ਬੇਹਵਾ
ਸ਼ਾਮ ਚ ਘੁਲ਼ ਗਿਆ
ਰੇਤ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਨੂੰ
ੳਲੀਕਦਿਆਂ  ੳਲੀਕਦਿਆਂ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ
ਉਂਗਲਾਂ ਵੀ ਦੁੱਖਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ
ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਲਿਬੜੇ  ਹੱਥਾਂ  ਨਾਲ
ਮਾਏ ਲੱਗੇ ਘੱਗਰੇ ਦੀਆਂ
ਕਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਧੋਲ਼ ਛੱਡਿਆ
ਹਵਾ ਦੀ ਸਿਲ੍ਹ ਨੇ
ਉਸਦੇ ਵਾਲ਼ ਉਲਝਾ ਦਿੱਤੇ
ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ
ਖੂਨ ਉੱਤਰ ਆਇਆ
ਪਰ ਉਹ ਨਾਂ ਆਇਆ

ਉਹ ਅਇਆ ਪਰ
ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਬਾਅਦ
ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ
ਕੱਠੀ ਹੋਈ ਲਾਸ਼ ਮਿਲੀ
ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕਿਸ਼ਤੀ
ਦੇ ਖੂੰਜੇ ਚੋਂ
ਅੱਖਾਂ ਟੱਡੀਆਂ ਹੋਈਆਂ
ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ
ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਹੋਵੇ
ਤੇ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼
ਗੋਡਿਆਂ ਨਾਲ
ਡੁੱਬਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਸਹਾਰਾ ਦੇਣ ਦੀ
ਵਿੰਕਸ 31-08-2015
ਅਨੁਵਾਦ ਹਰ ਜੀ ੩੧-੦੮-੨੦੧੫

ਵਾਅਦੇ

ਮੁੜਕੇ ਮਿਲਾਂਗੇ ਛੇਤੀ ਆਪਾਂ
ਵਿਛੜਨ ਵੇਲੇ ਇਹ  ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਨਾਂ ਭੁੱਲਾਂਗੇ ਨਾਂ ਟੁੱਟਣ ਦੇਵਾਂਗੇ
ਮਜਬੂਤ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਸੀਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਬਹਿ ਜਾਂਦੀ ਲਾ ਢੋਹ  ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ
ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਚੇਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਾਉਂਦੀ ਔਂਸੀਆਂ
ਲਿਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ਰੇਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਉਹ ਵੀ ਉਧਰ ਤੜਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਕਰ ਕਰ ਚੇਤੇ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਓਹਦੇ ਬਾਰੇ
ਲਾ ਬੈਠੀ ਹੋਣੀ ਜੀ ਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਦਿਨ ਮਹੀਨੇ  ਕਈ  ਵਰ੍ਹੇ  ਨਿਕਲ ਗਏ  
ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਦੋਵੇਂ ਚੇਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗੇ
ਬੰਦ ਮੁੱਠੀ ਚੋਂ  ਵਾਂਗ ਰੇਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਉਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਓਹ ਨੀਂ ਆਵੇਗਾ  
ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਜਿਹੜੇ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਮੈਂ ਵੀ ਹੁਣ ਜੀ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ
ਬੜੇ ਸਬਰ ਘੁੱਟ ਪੀਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਓਹ ਵੀ ਉਧਰੋਂ ਤੁਰ ਪਿਆ ਸੋਚਕੇ  ਕੇ
ਟੁੱਟਣ ਨੀਂ ਦੇਣੇ ਜੀ ਜੀਤੇ  ਵਾਅਦੇ
ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਲੱਭਦਾ ਉਸ ਥਾਂ ਤੇ
ਜਿਥੇ ਬਹਿ ਸਨ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਉਹ ਲੇਟ ਹੋਗਿਆ ਉਹਨੇ ਆਸ ਛੱਡ ਤੀ
ਪਰ ਭੁੱਲੇ ਨਾਂ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ
ਮਜਬੂਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ
ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹੋਗੇ  ਸੀਤੇ ਵਾਅਦੇ

ਵਿੰਕਸ 31ਅਗਸਤ 2015

ਅਨੁਵਾਦ ਹਰ ਜੀ 01/09/2015

ਹੀਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਅਦੇ

ਖੋਖਲੇ ਵਾਅਦੇ
ਧੰੁਦਲੇ ਵਾਅਦੇ
ਕੱਚੇ ਵਾਅਦੇ
ਕਮਜੋਰ ਵਾਅਦੇ
ਮਿਰਗ ਤਰਿਸ਼ਨੀ ਵਾਅਦੇ
ਉਹ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਸ਼ਾਇਦ
ਮੈਂ ਮੰਨਦੀ ਰਹੀ
ਯਕੀਨ ਕਰਦੀ ਰਹੀ
ਜਾਂ ਇਹ
ਅਵਚੇਤਨ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਸੀ
ਸ਼ਾਇਦ

ਕੀ ਵਾਕਿਆ ਈ
ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਖੱਬੀ ਉਂਗਲ ਤੇ
ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਜਿਹਾ
ਚਮਕ ਰਹਿਤ ਛੱਲਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤਰੱਭ ਕੇ
ਗਹੁ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਸਾਰ ਹੀ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ
ਮੇਰੇ ਗਲੇ ਚ ਫਸ ਗਿਆ
ਤੇ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ
ਸਿੱਕੜੀ ਆ ਗਈ ਸੀ
ਿਕਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਸੋਨੇ ਦੇ ਛੱਲੇ ਤੇ
ਲਾਲ ਰੰਗ ਨਾਲ ਉੱਕਰਿਆ
ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਜ਼ਖਮੀ ਦਿਲ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਸੁੰਨ ਹੋਏ ਮਨ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੀ ਬੇਬੱਸੀ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਟੁੱਟੇ ਖੰਭਾਂ ਦਾ ਰੰਗ
ਲਾਲ ਮੇਰੇ ਖਾਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਰੰਗ

ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਚ ਕੰਡੇ ਚੁਭਣ ਲੱਗੇ ਸਨ
ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ
ਮੇਰੀ ਹੋਂਦ ਤਲਵਾਰਾਂ ਨਾਲ
ਕੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ
ਮੈ ਲੰਮੇ ਸਾਹ ਭਰਣ ਲੱਗੀ
ਮੇਰਾ ਦਮ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗਿਆ
ਮੈਂ ਭੱਜਣ ਲੱਗੀ
ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ
ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ
ਮਣਾਂ ਮੂਹੀਂ ਭਾਰ ਬੰਨਿਆ ਹੋਵੇ

ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ
ਉਸ ਲਾਲ ਅੱਖਰਾਂ ਵਾਲੇ
ਛੱਲੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ
ਇਹ ਜਾਨਣ ਲਈ
ਿਕਤੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਛੱਲਾ ਤਾਂ ਨੀਂ
ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ
ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ
ਇਹ ਸੋਚਕੇ
ਿਕਤੇ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਜੁੜਵਾਂ
ਤਾਂ ਨੀਂ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ
ਨਹੀਂ
ਉਸ ਚਿੱਟੀ ਉਂਗਲ ਤੇ
ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਉਹ ਅਵਚੇਤਨ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਵਾਲਾ
ਸਧਾਰਣ ਸੋਨੇ ਦਾ ਛੱਲਾ
ਅੱਜ ਵੀ ਭੂਤ ਬਣਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ

ਵਿੰਕਸ ੪ ਸਤੰਬਰ ੨੦੧੫

ਅਨੁਵਾਦ ਹਰ ਜੀ ੫-੦੯-੨੦੧੫

ਮਿਰਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ

ਉਹ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀ
ਉਸ ਚਮਕ ਵਾਲੇ  
ਦੁੱਧ ਰੰਗੇ ਆਕਾਰ ਦਾ
ਜੋ ਉਸ ਤੋ  ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ  ਦੂਰ
ਬਹੁਤ ਦੂਰ
ਜਿੱਥੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਕਾਸ਼ ਦਾ
ਮਿਲਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹ
ਆਕਾਸ਼ੀ  ਸਤਰ ਦੇ
ਨੀਲੇ ਤੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗਾ ਵਿੱਚ
ਸਮਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ
ਧੁੰਦਲਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ

ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਸੰਗੋੜਦੀ
ਨਿਗਾਹ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਤੇ ਸਾਫ਼
ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ
ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ  ਤਲੀਆਂ ਨਾਲ
ਫੇਰ  ਮੁੱਠੀਆਂ ਨਾਲ ਮਲਦੀ
ਉਂਗਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਠਾਂ ਨਾਲ
ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ
ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ

ਟੱਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ
ਓਹ ਦੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ
ਜਦ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ
ਗਿੱਲੀਆਂ  ਨਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਓਹ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਗਿੱਲੇ ਪਣ ਨੂੰ  
ਉਸ ਦੇ ਖੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ
ਨਹੀ ਬਣਾ ਸਕਦੀ
ਇਸ ਲਈ  ਉਹ
ਵਾਰ ਵਾਰ ਅੱਖਾਂ ਝ੍ਮ੍ਕਦੀ
ਨਿਗਾਹ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ
ਅਥਰੂ ਪੂੰਝਦੀ ,
ਫਿਰ  ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ
ਤੇ ਉਸ ਅਕਾਰ ਦਾ
ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ
ਉਸਦੇ ਖਿਲਰਦੇ  ਚੋਲੇ ਚੋਂ
ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪੈਰ
ਦਿਖਾਈ ਨਾਂ ਦਿੰਦੇ
ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲਈ
ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵਧਾਉਂਦੀ
ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਛੂਹ ਵੀ  ਨਾਂ  ਸਕਦੀ

ਕਿਉਂ ਕੇ ਇਹ ਅਸਲੀਅਤ ਨਹੀਂ  ਸੀ
ਸਿਰਫ਼ ਮਿਰਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਸੀ,
ਇੱਕ ਭਲੇਖਾ ਸੀ
ਉਸ ਨੂੰ ਆਗ੍ਰਹ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਤਾੜਿਆ  ਗਿਆ ਸੀ
ਪਰ ਉਹ  ਉਸ ਦਾ
ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ  
ਰੇਤ ਦੀ ਹਨੇਰੀ
ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਸਤੇ ਤੇ
ਤਪਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ
ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾ

ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ
ਕੀ ਓਹ ਉਸ ਕੋਲ
ਜਾਣਾ ਨੀ ਚਾਹੁੰਦੀ
ਸਗੋਂ  ਮਿਰਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨੂੰ
ਖਦੇੜਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਖੁਦ ਉਜਾੜ ਚ
ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਕਿਉਂ ਕੇ ਸੰਤਾਪ ਚ
ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ
ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਵਿੰਕਸ  24 ਸਤੰਬਰ 2015
ਅਨੁਵਾਦ ਹਰ ਜੀ 25/09/2015