ਇੱਕੋ ਚੀਜ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹਰ ਵਾਰੀ
ਹੋਰ ਛੱਡਾਂ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਾਂ ਬਾਕੀ
ਸੂਟ ਬੂਟ ਤੇ ਰੰਗਲੀ ਪੱਗ ਪਾਵਾਂ
ਪਾਉਣੀ ਨਿੱਕਰ ਛੱਡਤੀ ਹੁਣ ਖਾਕੀ
ਰੇਤਿਆਂ ਦੇ ਟਿੱਬਿਆਂ ਚੋਂ ਉਠ ਕੇ
ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਬਰਫਾਂ ਵਾਲੇ
ਸਿਰ ਤੇ ਕੁਝ ਮੈਂ ਕਰ ਨੀ ਸਕਦਾ
ਪਰ ਵਾਲ ਦਾਹੜੀ ਦੇ ਰਖਾਂ ਕਾਲੇ
ਪੰਜਾਹ ਦੀ ਹਿੰਦੋਸ੍ਤਾਨ ਚਲਾਇਆ
ਹੁਣ ਲਵਾਂ ਹੰਮਰ ਤੇ ਝੂਟੇ
ਦਿਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਐਨਕਾਂ ਲਾਵਾਂ
ਸ਼ਾਮੀ ਸਿੰਜਾਂ ਘਰ ਵਿਚਲੇ ਬੂਟੇ
ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਦਾ ਜਜ੍ਬਾ ਇਹ ਜੋ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਭਰਿਆ
ਨਾਲ ਲੋਕਾਈ ਧੱਕਾ ਹੁੰਦਾ
ਮੈਥੋਂ ਦੇਖ ਨਾ ਜਾਵੇ ਜਰਿਆ
ਕਿੰਨੇ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅੱਜ ਮੈਂ
ਬੇਬੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛ ਮੈਂ ਲੈਂਦਾ
ਅਠਵੰਜਾ ਸਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜਰਬਾ
ਬਸ ਇਹੀ ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ
ਆਗਮਨ ਦਿਵਸ ਦੀਆਂ ਵਧਾਈਆਂ ਸਤਵੰਤ
HSD 11/04/2014
No comments:
Post a Comment