ਸੋਚਿਆ ਦਿਨ ਚੰਗਾ
ਤੇ ਕਲ ਮੀਂਹ ਵੀ ਪੈਣਾ
ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਲਾ ਦੇਵਾਂ
ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਬੂਟਾ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਾਉਣ ਦੀ ਖਾਹਿਸ਼
ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਬੈਠਾ ਸਾਂ
ਕਹੀ ਨਾਲ ਪੁੱਟਿਆ ਟੋਇਆ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ
ਰੂੜੀ ਪਾਕੇ ਬੂਟਾ ਲਾਇਆ
ਪਾਣੀ ਦੇ ਕੇ ਮੂੰਹ ਮੋੜਿਆ ਹੀ ਸੀ
ਕਿ ਪਿੱਛੋਂ ਅਵਾਜ਼ ਜਿਹੀ ਸੁਣੀ
ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ
ਤਾਂ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ
ਉਹ ਨਵਾਂ ਲਾਇਆ ਬੂਟਾ
ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ
ਦੇਖ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਨਵਾਂ ਜੀਵਨ ਦਿੱਤਾ
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਛਾੰ ਤੇ ਲੱਕੜੀ ਦੇਵਾਂਗਾ
ਪਰ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕਦੀ
ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਵਾਲਾ
ਰੱਸਾ ਨਹੀਂ ਪਾਵੇਗਾ?
ਹਰ ਜੀ ੦੭/੦੮/੨੦੧੬
No comments:
Post a Comment