ਛੋਹ

ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਉਹ ਪਲ
ਜਿਹਨਾ ਬਾਰੇ ਲੱਗਦਾ ਸੀ
ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾ ਦੇ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਹੀ ਮੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗਾ

ਕਦੋਂ ਉਡੀਕ ਚ ਬਦਲ ਗਏ 

ਪਤਾ ਈ ਨੀ ਲੱਗਿਆ  
ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਸੋਚਦਾ
ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਫਿਰ ਆਚਾਨਿਕ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੇ ਇਕ ਹੱਥ ਨੇ 
ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਇੱਕ ਛੋਹ
ਸ਼ਰੀਰ ਚ ਇਕ ਬਿਜਲੀ ਜਿਹੀ ਦੌੜੀ
ਧੁੜਧੜੀ ਜਿਹੀ ਆਈ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਣ ਆ ਗਈ
ਉਹਦੀ ਛੂਹ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਲਈ
ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਡੀਕ ਲਾਕੇ ਪੀ ਗਈ
ਅੱਖਾਂ ਉਪਰ ਕਰਕੇ
ਇਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ
ਕੁਝ ਨੀ ਦਿਸਿਆ
ਝੱਟ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ
ਤੇ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਉਹਨਾ ਪਲਾਂ ਚ
ਜਿਹੜੇ ਮਿਲੇ ਸਨ
ਉਸ ਛੋਹ  ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ
ਬੈਠਦਾ ਹਾਂ ਹੁਣ ਵੀ ਮੈਂ
ਉਦਾਸ ਹੋਕੇ ਨਹੀਂ
ਬਸ ਇਕ ਉਡੀਕ ਚ
ਸ਼ਾਇਦ ਮਿਲ ਜਾਵੇ
ਓਹ ਛੋਹ ਫੇਰ ਕਿਤੇ