ਅਪਣੱਤ ਦਾ ਜਾਲ

ਕਬਰਾਂ ਚ ਦੱਬਾਂਗਾ ਪੀੜਾਂ
ਯਾ ਸਿਵਿਆਂ ਚ ਜਲਾਵਾਂਗਾ ਗਮ
ਅਪਣੱਤ ਦੇ ਜਾਲ ਚ ਫਸਿਆ
ਲੈ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਆਖਰੀ ਦਮ

ਸਾਂ ਇਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ
ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਤੇ ਕੀ ਪਾਇਆ
ਇਨਾਂ ਕੁਝ ਕਰਕੇ ਵੀ
ਕੀ ਪੱਲੇ ਮੇਰੇ ਆਇਆ

ਇਹ ਅਕਲ ਕੰਮ੍ਬ੍ਖਤੀ ਵੀ
ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਨਾਲ ਕਿਓਂ ਆਈ
ਚਾਹੇ ਰਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਨਾਲ
ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾਂ ਦਿੱਤੀ ਦਿਖਾਈ

ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਮੇਰਾ ਕੁਝ ਏਦਾਂ
ਜਿਵੇਂ ਦੀਵੇ ਥੱਲੇ ਹਨੇਰਾ 
ਘਰ ਰੱਬ ਦੇ ਦੇਰੀ ਹੈ
ਹੈ ਨੀਂ ਉਥੇ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ

ਆਖਿਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅਜਾਦ ਹੋਗਿਆ
ਤੋੜ ਕੇ ਅਪਣੱਤ ਦਾ ਇਹ ਜਾਲ
ਨਵੇਂ ਸਿਰੇ ਤੋ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ
ਸਫਰ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਪਣਿਆ ਨਾਲ

ਨਾਂ ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਫਿਕਰ ਕੋਈ
ਨਾਂ ਗਮਾਂ ਹੁਣ ਦਾ ਕੋਈ ਡਰ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਖੇੜਾ ਹੈ ਇਹ
ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਘਰ