ਇਹ ਚੜਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਤਾਂ ਨੀਂ
ਪਰ ਕੀ ਫਿਰ ਡੁਬਦੇ ਦੀ ਪਲੱਤਣ ਹੈ
ਕੀ ਇਹ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰਦੇ ਦਰਿਆ ਦਾ
ਇਹ ਸ਼ਾਂਤ ਸੁਭਾ ਵਾਲਾ ਪੱਤਣ ਹੈ
ਉਹਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਇੰਝ ਭੀ ਲੱਗਦਾ ਨੀਂ
ਕਦੇ ਖੁੱਲੇ ਹਾਸੇ ਹੱਸਦਾ ਹੋਊ
ਓਹਦੀਆਂ ਪਾਣੀ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚ
ਕਦੇ ਰੱਤਾ ਖੂਨ ਵੀ ਰਸਦਾ ਹੋਊ
ਕਦੇ ਉਛਲ ਪੁਛਲ ਵੀ ਕੀਤੀ ਹੋਊ
ਉਹਨੇ ਸੁਕੜੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਟੰਗਾਂ ਤੇ
ਕਦੇ ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਰੂਪ ਵੀ ਚੜਿਆ ਹੋਊ
ਉਹਦੇ ਝੁਰੜ ਮੁਰੜ ਜਿਹੇ ਅੰਗਾਂ ਤੇ
ਪਰ ਪਤਾ ਨੀਂ ਕੀ ਹੁਣ ਸੋਚਦਾ ਹੈ
ਇਕ ਪਾਸੇ ਹੀ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਓਹ
ਕਦੇ ਮਾਰ ਬੁੱਕਲ ਰਜਾਈ ਦੀ
ਮੰਜੇ ਤੇ ਉੱਠ ਬਹਿੰਦਾ ਓਹ
ਜਦ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਪਾ ਖੁਦ ਦੇ
ਓਹਦੀ ਜੁੱਤੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪੈਰ ਆਪਣੇ
ਮੁੱਠੀਆਂ ਚੋਂ ਕਿਰਦੇ ਦਿਸਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਜਾਏ ਸਭ ਸਪਨੇ
ਕੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਦਸ੍ਤੂਰ ਹੈ ਇਹ
ਜਾਂ ਫਲ ਹੈ ਇਹ ਕੋਈ ਕਰਮਾਂ ਦਾ
ਕੀ ਡਾਢੇ ਦੀ ਹੈ ਨਰਾਜਗੀ ਇਹ
ਜਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਨਿਬੇੜਾ ਭਰਮਾ ਦਾਪਰ ਪਤਾ ਨੀਂ ਕੀ ਹੁਣ ਸੋਚਦਾ ਹੈ
ਇਕ ਪਾਸੇ ਹੀ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਓਹ
ਕਦੇ ਮਾਰ ਬੁੱਕਲ ਰਜਾਈ ਦੀ
ਮੰਜੇ ਤੇ ਉੱਠ ਬਹਿੰਦਾ ਓਹ
ਜਦ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਪਾ ਖੁਦ ਦੇ
ਓਹਦੀ ਜੁੱਤੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪੈਰ ਆਪਣੇ
ਮੁੱਠੀਆਂ ਚੋਂ ਕਿਰਦੇ ਦਿਸਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਜਾਏ ਸਭ ਸਪਨੇ
ਕੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਦਸ੍ਤੂਰ ਹੈ ਇਹ
ਜਾਂ ਫਲ ਹੈ ਇਹ ਕੋਈ ਕਰਮਾਂ ਦਾ
ਕੀ ਡਾਢੇ ਦੀ ਹੈ ਨਰਾਜਗੀ ਇਹ
ਇਹ ਚੜਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਤਾਂ ਨੀਂ
ਪਰ ਕੀ ਫਿਰ ਡੁਬਦੇ ਦੀ ਪਲੱਤਣ ਹੈ
ਕੀ ਇਹ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰਦੇ ਦਰਿਆ ਦਾ
ਇਹ ਸ਼ਾਂਤ ਸੁਭਾ ਵਾਲਾ ਪੱਤਣ ਹੈ
No comments:
Post a Comment