ਮਿੱਟੀ

ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਲੀ ਮਿੱਟੀ
ਜਦ ਵੀ ਧੂਲ ਬਣ
ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜਮਦੀ
ਤਾਂ  ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ
ਹੋਂਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਂਦੀ
ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਂ
ਇਸ ਧੂਲ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਂਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਚ
ਬੈਠਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ
ਤੇ ਅਕਸਰ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦਾ
ਓਹਨਾ ਬਚਪਣ ਦੀਆਂ
ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ
ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਪਹੇ ਵਿਚ
ਗੱਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਚ
ਪਈ ਇਸ ਭੁੱਬਲ ਨੂੰ
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਉਡਾਉਂਦਾ
ਘੀਸੀ ਕਰਦਾ ਜਾਂ ਫਿਰ
ਹਾਥੀ ਪੈੜਾਂ ਬਣਾਉਂਦਾ 
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ
ਇਸ ਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਨਿਆਂਮਤਾਂ
ਘਰ ਖੇਤ ਖਾਣਾ ਤੇ
ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ
ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਲਗਦੀਆਂ
ਫਿਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਮੈਂ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਸ ਪੜਾਆ ਤੇ
ਜਦੋਂ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ਇੱਕ ਮਿੱਕ
ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਤੇ
ਧੂਲ ਬਣਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਜਮਾਂਗਾ
ਕਿਸੇ ਸੁੰਦਰ ਚੇਹਰੇ ਤੇ
ਜਾਂ  ਉੜਾਂਗਾ ਹਵਾ ਚ
ਕਿਸੇ ਨੰਨ੍ਹੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ
ਛੋਹ ਨਾਲ
21/1/2014