ਮੁੱਠੀਆਂ ਚੋਂ ਕਿਰਿਆ ਰੇਤਾ

ਬੀਚ ਤੇ ਖੜੀ ਉਹ
ਰੇਤੇ ਦੀਆਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਭਰਦੀ
ਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਅਥਾਹ ਪਾਣੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰੇਤਾ ਉਸ ਦੀਆਂ 
ਉੰਂਗਲਾਂ ਚੋ ਕਿਰ ਜਾਂਦਾ
ਸੁੱਕਾ ਰੇਤਾ ਕਿਰਨਾ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ
ਉਹ ਮੁੱਠੀਆਂ ਮੀਟਦੀ
ਮੁੜ ਮੁੜ ਰੇਤੇ ਦੀਆਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਭਰਦੀ
ਪਿੰਨੀਆਂ ਵੱਟਦੀ
ਮੁੱਠੀਆਂ ਚ ਰੇਤਾ ਘੁੱਟਦੀ 
ਪਿੰਨੀਆਂ ਨੂੰ ਤਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਬਾਉਂਦੀ
ਪਰ ਰੇਤਾ ਫਿਰ ਕਿਰ ਜਾਂਦਾ
ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਚੱਲੀਆਂ
ਅੱਥਰੂਆਂ ਦੀਆਂ ਘਰਾਲ੍ਹਾਂ 
ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਬੇਬਸੀ ਦਾ ਇਜਹਾਰ ਕਰਾਉਂਦੀਆਂ
ਜਾਂ ਰੇਤੇ ਨੂੰ ਗਿੱਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਨੁੱਖਸਾ ਦੱਸਦੀਆਂ
ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ ਗੁੰਮ ਸੀ ਆਪਣੀ ਬੇਬਸੀ ਚ
ਤੇ ਰੇਤੇ ਦੇ ਫਿਰ ਕਿਰ ਜਾਣ ਦਾ ਡੂੰਘੇ ਦੁੱਖ ਚ
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨੁੱਖਸੇ ਨੂੰ ਉਹ ਸਮਝ ਹੀ ਨਾਂ ਸਕੀ
ਸਿੱਲ੍ਹੀ ਹਵਾ ਦੇ ਬੁੱਲੇ  
ਕੰਨਾ ਚ ਕੀਤੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਚੋਂ ਸੀਟੀਆਂ
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਝਰੀਟਾਂ ਮਾਰਦੇ ਤੇ 
ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਖਿਲਾਰਦੇ ਹੋਏ 
ਉਸ ਦੀ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਚਮੜੀ ਤੇ
ਰੇਤ ਚੁੱਭੋ ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ
ਤੇ ਉਹ ਹਰਕਿਆਈਆਂ ਮਾਰ 
ਹਵਾ ਦੇ ਬੁੱਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ
ਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਰੱਖਣ ਦੀ 
ਨਕਾਮਿ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ ਪਰ
ਉਸ ਦੇ ਪੈਰ ਹੋਰ ਰੇਤੇ ਚ ਧਸ ਜਾਂਦੇ
ਹਵਾ ਨਾਲ ਕਣ ਦਰ ਕਣ
ਰੇਤਾ ਉੱਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬੇਰੰਗ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ 
ਚਿੱਤਰਹਾਰ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਜਾ  ਰਹੇ ਰੇਤ ਦੇ ਕਣਾ ਵਾਂਗ
ਉਹ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਕਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਿਕਰਿਆ ਨੂੰ 
ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਤੇ ਮੰਨ ਲੈਂਦੀ ਕਿ 
ਜਿੰਦਗੀ ਚੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਗੁੰਮ ਗਿਆ
ਉਹ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵਾਪਿਸ ਨੀਂ ਆਇਆ 
ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਦੇ ਆਵੇਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੇਤੇ ਨੂੰ ਚੱਕਦੀ 
ਮੁੱਠੀਆਂ ਘੁੱਟਦੀ ਸਮੁੰਦਰ ਵੱਲ ਤੱਕਦੀ 
ਪਰ ਉੰਗਲਾਂ ਚੋਂ ਕਿਰਦੇ ਰੇਤ ਨੂੰ
ਕਦੇ ਰੋਕ ਨਾਂ ਸਕੀ